əlac

is. <ər.>

1. Bir xəstəliyin sağalmasına kömək edən hər bir şey; dərman, dava. Hazır əlaclar var. – Firuzə xəstəni bir an gözdən qoymurdu, həkimin yazdığı əlacı vaxtlı-vaxtında içirir və üstündə gecə-gündüz yarpaq kimi titrəyirdi. A. Ş.. <Sadıq kişi:> Ay usta Hüseyn, bizim Məmmədvəlinin burnu qanıyıb, nə əlac edirik, qan kəsilmək bilmir. C. M..

2. Tədbir; vasitə. Bu işi yoluna qoymaq üçün bir əlac axtarmalı. – Der: – Qanda bulum əlacın, ey yar? Kimdən yetə ehtiyacın, ey yar? X.. // Çarə. <Ağa Kərim xan:> İt hürdükcə qaçıram bağa, əlac nədi, qorxuram. N. V.. Əlac etmək – müalicə etmək, sağaltmağa çalışmaq. Əlac vermək (etmək, tapmaq) – vəziyyətdən qurtarmaq, çıxış yolu tapmaq (göstərmək), çarə tapmaq. <Aslan:> Yox, böylə deyil, buna bir əlac tapmalıyıq. İ. M.. <Birinci kəndli:> Əlac elə, aşağı bağlar əldən getdi. H. N.. Bəlkə tez gələsən, əlac verəsən; Sünbülün saçını yığıb hörəsən. N. R.. Əlacı kəsilmək (üzülmək) – çarəsi kəsilmək, çarəsiz qalmaq. Nə qədər güc vurdu, götürmədi əl; Kəsildi əlacı, qaldı məəttəl. Q. Z.. Əlacım hər tərəfdən kəsildi, bir təbəqə kağızı qoydum qabağıma, dedim, indi söylə, mən yazım. Qant..